Rozpoczęły się prace remontowo-konserwatorskie, koordynowane przez Zespół Miejskiego Konserwatora Zabytków w Zabrzu, w dwóch budynkach wpisanych do rejestru zabytków, wchodzących w skład zabudowy dawnej kopalni Ludwik” przy ul. Hagera 43.
Chodzi o budynek, w którym mieściła się przed laty szatnia i łaźnia z przewiązką oraz halę warsztatu ślusarskiego z kuźnią. Zadanie jest dotowane z budżetu Miasta Zabrze. Zespół dawnej kopalni ,,Ludwik” składa się z zabudowy dawnego zakładu górniczego. Jego początki sięgają lat 50. XIX wieku, a do eksploatacji pokładów górniczych przystąpiono w 1873 roku. Rozbudowa kopalni obejmująca kompleks powierzchni trwała od lat 70. XIX wieku. Największa modernizacja zakładu była przeprowadzona na początku XX wieku.
Zespół zabudowań pochodzący z lat 1910–1918 utworzył najbardziej charakterystyczną część kopalni ,,Ludwik”, wyraźnie wyróżniającą się pod względem architektonicznym. Obejmuje on następujące budynki: cechownię-łaźnie-szatni, biurowiec, łaźnię i szatnię, maszynownię szybu ,,Konrad” i halę warsztatu ślusarskiego z kuźnią. Wydobycie w kopalni „Ludwik” trwało do 1991 roku, kiedy to po zasypaniu głównych szybów, została wyłączona z eksploatacji.
W 1992 roku większa część zespołu dawnej kopalni „Ludwik” została wydzierżawiona Przedsiębiorstwu Górniczemu DEMEX sp. z o.o., które od 1999 roku jest właścicielem tej nieruchomości i użytkownikiem wieczystym gruntu. Od tego czasu Spółka starannie przeprowadza rewitalizację całego Kompleksu: zachowując niepowtarzalny charakter dawnej przemysłowej architektury modernizuje i adaptuje go do nowych współczesnych funkcji. I tak, gdy kiedyś był tu zakład wydobywczy, tak dzisiaj jest to miejsce tętniące przedsiębiorczością.
Budynki dawnej kopalni stanowią świadectwo minionej epoki ilustrując walory architektury przemysłowej z początku XX wieku. Kompleks „Ludwik” wpisuje się w grupę zabytków Zabrza związanych z górnictwem, których zachowanie ma wartość historyczną i artystyczną.
