INFORMACJE

Policjanci Komisariatu I policji w Zabrzu zatrzymali mężczyznę, który w mieszkaniu uprawiał konopie indyjskie. W specjalnie przygotowanej szafie ujawnili 5 krzaków konopi w różnej fazie wzrostu oraz gotowy suszu.

W sobotę Policjanci z zabrzańskiej jedynki zlikwidowali domową plantację marihuany. W mieszkaniu, przy ulicy 3 Maja, 37-letni mężczyzna, w specjalnie przygotowanej szafie, hodował konopie indyjskie.

Szafa ta była doświetlana, a także nagrzewana i odpowiednio wentylowane, aby zmaksymalizować wzrost roślin. Policjanci zabezpieczyli 5 krzaków, a także susz marihuany.  Za uprawę konopi indyjskich i posiadanie  środków odurzających podejrzanemu grozi kara do 3 lat pozbawienia wolności.

Dozór policyjny został zastosowany wobec 44-latka, który groził ekspedientce, uszkodził drzwi w sklepie. Wcześniej był notowany za inne przestępstwa z użyciem przemocy. Zatrzymanemu mężczyźnie grozi teraz kara do 5 lat pozbawienia wolności.

Kilka dni temu mundurowi z Komisariatu V Policji w Zabrzu zostali powiadomieni o zniszczeniu mienia i groźbach karalnych, do których doszło w jednym ze sklepów na ulicy Wajzera. Sprawcą był 44-latek z Zabrza, który na miejscu został zatrzymany przez mundurowych i trafił do policyjnej celi. Policjanci z Referatu Kryminalnego zgromadzili materiał dowodowy, aby przedstawić mężczyźnie zarzuty za groźby karalne, uszkodzenie mienia.

Jak ustalono, mężczyzna przyszedł do sklepu i zaczął awanturować się ze znaną mu ekspedientką. W trakcie awantury groził jej śmiercią oraz uszkodził drzwi wejściowe, wybijając w nich szybę. Prokurator zastosował wobec zatrzymanego dozór policyjny. Teraz 44-latkowi grozi kara do 5 lat pozbawienia wolności, a do czasu zakończenia postępowania będzie musiał zgłaszać się na komisariat policji.

Źródło: KMP w Zabrzu
fot. Zdjęcie poglądowe

Wielu kieruje się fałszywym pod każdym względem powiedzeniem „znalezione niekradzione”. Otóż wyjaśniamy: przywłaszczenie cudzej rzeczy jest przestępstwem zagrożonym karą do 5 lat więzienia. Każda znaleziona rzecz powinna wrócić do właściciela. Musimy przynajmniej zrobić wszystko, co możliwe, aby wróciła – pomocne są tu prawo i instytucje.

Co zrobić, kiedy znajdziemy telefon komórkowy, pieniądze czy portfel? W takich sytuacjach jest kilka rozwiązań.

Jeśli mamy przypuszczenia, do kogo zguba może należeć (np. w portfelu znajduje się informacja z adresem lub numerem telefonu), sprawa jest prosta. Najlepiej taką rzecz oddać bezpośrednio właścicielowi. Można zrobić to osobiście bądź odesłać pocztą. Jeśli jednak nie mamy takiej możliwości, warto wiedzieć, co dalej.

W przypadku niemożności ustalenia właściciela, rzecz znalezioną w budynkach publicznych lub innych pomieszczeniach otwartych dla publiczności oraz w środkach transportu publicznego, znalazca zobowiązany jest oddać daną rzecz zarządcy budynku albo środka transportu publicznego. Ten z kolei, po upływie 3 dni, ma prawny obowiązek przekazać zgubę do biura rzeczy znalezionych.

Co oddajemy Policji?

1. Dokumenty tożsamości – dowód osobisty, paszport, prawo jazdy (możemy przekazać do wystawcy).
2. Rzeczy wymagające pozwolenia. Jeśli jednak wiąże się to z zagrożeniem życia lub zdrowia, powiadamiamy Policję o miejscu ujawnienia niebezpiecznego przedmiotu. W żadnym przypadku sami nie dostarczamy amunicji, materiałów wybuchowych, niewybuchów czy broni.

Ciekawostka pierwsza: nie ma obowiązku oddawania pieniędzy, jeżeli ich kwota nie przekracza 100 zł lub równowartości tej kwoty (art. 12 ust. 4 ustawy z dnia 20.02.2015 r. o rzeczach znalezionych).

Ciekawostka druga: może się okazać, że znaleziona walizka pieniędzy, gdy dopełniłeś już wymienionych wyżej obowiązków, za dwa lata przejdzie na twoją własność! Mówi o tym art. 187. Ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny.

Nabycie własności rzeczy znalezionej

§ 1. Rzecz znaleziona, która nie zostanie przez osobę uprawnioną odebrana w ciągu roku od dnia doręczenia jej wezwania do odbioru, a w przypadku niemożności wezwania – w ciągu dwóch lat od dnia jej znalezienia, staje się własnością znalazcy, jeżeli uczynił on zadość swoim obowiązkom. Jeżeli jednak rzecz została oddana staroście, znalazca staje się jej właścicielem, jeżeli rzecz odebrał w wyznaczonym przez starostę terminie.

Trzeba jednak wiedzieć, że:

§ 2. Rzecz znaleziona będąca zabytkiem lub materiałem archiwalnym po upływie terminu do jej odebrania przez osobę uprawnioną staje się własnością Skarbu Państwa. Inne rzeczy znalezione stają się własnością powiatu po upływie terminu do ich odbioru przez znalazcę.

Osoby, które zgubiły jakąś rzecz, powinny zajrzeć na tę stronę:  Wykaz rzeczy znalezionych

Źródło: KMP w Gliwicach

Letnia pogoda sprzyja spacerom, dorośli oraz dzieci dużo czasu spędzają na zewnątrz. Dzisiaj zapraszam do zapoznania się z poradami dotyczącymi zachowania się w kontaktach z agresywnym psem.

Pamiętaj, że każdy pies może ugryźć. Wydaje Ci się, że te ostrzeżenia są zupełnie niewinne, od ziewania do agresji jest długa droga, a psa znasz doskonale i jeszcze nigdy się na nim nie zawiodłeś? Błąd: każdy pies może ugryźć. Naucz się zapobiegać incydentom, które mogą wywołać agresję psa. Dlatego nie bagatelizuj nawet takich „niewinnych” oznak psiego niezadowolenia, nie prowokuj, niezależnie od tego, czy te sygnały wysyła Twój czy obcy pies. A już na pewno nigdy nie igraj z psem, który sygnalizuje, że jest gotowy do ataku. Jak to się objawia?

Gdy wejdziesz na psi teren, przekroczysz granicę w sposób, który dla psa jest nieakceptowalny, zaobserwujesz, że pies napina mięśnie. Nagle zastyga w miejscu. To właśnie znaczy, że jest gotów zarówno do obrony jak i ataku. Kolejne sygnały ostrzegawcze to:

• uszy nastawione do tyłu, gdy pies chce się bronić;
• skupiony na Tobie wzrok;
• nos zmarszczony;
• wargi podniesione;
• widoczne zęby;
• kąciki warg wysunięte do przodu;
• łapy sztywne;
• tułów podniesiony lekko do przodu;
• uniesiony ogon;
• zjeżony włos na grzbiecie i ogonie;
• warczenie i szczekanie to bardzo wyraźne hasło „nie zbliżaj się”.

Pamiętaj!

• Dopóki pies nie ruszy do ataku, zawsze możesz się wycofać. Uspokajaj psa gestami, nie wykonuj żadnych gwałtownych ruchów, nie patrz na psa, stań do niego bokiem i powoli się wycofaj. Nie okazuj strachu, bądź obojętny, nie uzewnętrzniaj swoich emocji. Doprowadź do tego, aby pies, widząc Twoją obojętność i brak wrogości, stracił zainteresowanie atakiem.
• Nie podchodź bez pozwolenia właściciela do obcego psa.
• Gdy je, leży na swoim legowisku, w budzie lub czeka przed sklepem – zostaw go w spokoju.
• Nie zbliżaj się do psów biegających bez opieki.
• Unikaj psów w grupie.
• Uważaj, aby nie przestraszyć psa, nie zaskakuj go. Pies może źle odczytać Twoje intencje.

Gdy pies jest agresywny:

• nie patrz psu prosto w oczy;
• nigdy nie uciekaj;
• stwórz barierę i oddziel się od psa czymkolwiek, co masz przy sobie, a co może osłonić Cię od atak i oddalić od jego zębów i pazurów;
• nie szarp i nie wyrywaj się psu;
• chroń palce, twarz i gardło. Jeśli pies zaatakuje i zacznie gryźć, osłaniaj przede wszystkim twarz, krtań i palce rąk. Chroń wystające części ciała. Zaciśnij pięści, trzymaj ręce i nogi blisko tułowia. Jeśli pies przewróci Cię na ziemię, spróbuj skulić się i przyjąć pozycję obronną, tzw. „żółwia”. W ten sposób okażesz uległość, co może zmniejszyć zainteresowanie psa.

Źródło: KMP w Zabrzu

Najbliższe trzy miesiące, 32-latek zatrzymany przez policjantów z zabrzańskiej trójki, spędzi w areszcie śledczym.

Decyzję o tymczasowym aresztowaniu w minioną niedzielę wydał sąd. Mężczyzna znęcał się psychicznie i fizycznie nad partnerką oraz synem. Teraz grozi mu kara do 5 lat pozbawienia wolności.

Policjanci z Komisariatu III Policji w Zabrzu zatrzymali 32-latka podczas interwencji. Z zebranych przez mundurowych informacji wynikało, że mężczyzna od dłuższego czasu znęcał się fizycznie i psychicznie nad swoją partnerką oraz synem. Pasmo przemocy przerwali policjanci. Po zebraniu materiału dowodowego przez kryminalnych, 32-latek został przesłuchany i usłyszał zarzut znęcania się nad partnerką oraz synem. W niedzielę na podstawie zebranego materiału dowodowego zabrzański sąd zdecydował się na zastosowanie wobec niego środka zapobiegawczego w postaci tymczasowego aresztowania na trzy miesiące.

Policja – obok przedstawicieli jednostek organizacyjnych pomocy społecznej, gminnych komisji rozwiązywania problemów alkoholowych, oświaty i ochrony zdrowia – jest zobowiązana do podejmowania działań w przypadku podejrzenia wystąpienia zjawiska przemocy w rodzinie. Działanie te podejmowane są w ramach procedury „Niebieskiej Karty”.

Celem przeciwdziałania przemocy w rodzinie jest zatrzymanie przemocy na etapie, który nie wypełnia jeszcze znamion przestępstwa. Policja, realizując swe ustawowe obowiązki reaguje na każdy sygnał dotyczący możliwości wystąpienia zjawiska przemocy w rodzinie. Podejmuje szereg inicjatyw, które mają na celu utrzymanie na wysokim poziomie zadań realizowanych w tym obszarze. W tym celu między innymi udostępnia kanały komunikacji dla obywateli, które wspierają działania w zakresie przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

Numer alarmowy 112

W sytuacji zagrożenia życia lub zdrowia wynikającego ze stosowania przemocy w rodzinie, w pierwszej kolejności należy skorzystać z numeru alarmowego 112 obsługiwanego przez operatorów Centrum Powiadamiania Ratunkowego, którzy otrzymane zgłoszenie niezwłocznie przekazują bezpośrednio dyżurnym jednostek organizacyjnych Policji właściwych miejscowo dla miejsca zdarzenia, pobytu osoby potrzebującej pomocy.

Aplikacja „Alarm 112”

W sytuacji braku możliwości nawiązania połączenia głosowego możliwym jest skorzystanie z uprzednio zainstalowanej bezpłatnej aplikacji, uruchomionej przez Ministerstwo Spraw Wewnętrznych i Administracji „Alarm 112”, która dostępna jest dla dwóch systemów operacyjnych: Android i iOS. Aplikacja pozwala między innymi na zgłoszenie zdarzenia alarmowego jeśli nie można wykonać połączenia głosowego. Pozwala również na dodanie adresów, pod którymi użytkownik najczęściej przebywa, takich jak dom, praca lub inne. Proces rejestracji wymaga wyrażenia zgody na dostęp do lokalizacji obsługiwanego urządzenia (telefonu), co umożliwi precyzyjne wskazanie miejsca zdarzenia z wykorzystaniem mapy.

Aplikacja „Moja Komenda”

Oprócz możliwości kontaktu z osobami obsługującymi telefon alarmowy 112, osoby dotknięte przemocą w rodzinie mogą kontaktować się telefonicznie z dyżurnymi jednostek organizacyjnych Policji właściwych ze względu na miejsce zamieszkania. Dzięki aplikacji mobilnej „Moja Komenda”, osoby dotknięte przemocą w rodzinie mogą uzyskać dostęp do bazy danych zawierającej informacje o wszystkich obiektach policyjnych dostępnych dla interesantów, a także dane kontaktowe ponad 8 tysięcy dzielnicowych z terenu kraju, którzy wyposażeni są w telefony komórkowe, a także posiadają indywidualne adresy poczty elektronicznej. Istnieje zatem możliwość nawiązania zarówno kontaktu telefonicznego jak też przesłania korespondencji e-mail do właściwego dzielnicowego.

Dzięki usługom lokalizacyjnym dostępnym w telefonie użytkowników aplikacji odnajduje ona najbliższy policyjny obiekt, wskazuje trasę dojścia lub dojazdu. Aplikacja jest dostępna na Google Play i Apple Store po wyszukaniu „Moja Komenda” lub za pomocą kodów QR.

Platforma „Policja E-usługi”

Na stronie internetowej Komendy Głównej Policji (http://www.policja.pl/) dostępna jest platforma „Policja E-usługi” również umożliwiająca kontakt z Policją. W ramach przedmiotowego portalu dostępna jest także online Centralna Książka Telefoniczna, umożliwiająca wyszukanie danych kontaktowych jednostki organizacyjnej Policji właściwej dla miejsca zamieszkania.

Policyjny Telefon Zaufania dla Osób Dotkniętych Przemocą w Rodzinie

Dla osób chcących uzyskać fachową poradę możliwym jest także skorzystanie z Policyjnego Telefon Zaufania dla Osób Dotkniętych Przemocą w Rodzinie (tel. 800 120 226, czynny w dni robocze w godzinach 09:30-15:30) obsługiwanego przez policjantów z Biura Prewencji KGP.

Uwaga! Dla uruchomienia procedury „Niebieskiej Karty” nie jest potrzebna zgoda osoby dotkniętej przemocą, zaś:

• osoby, które w związku z wykonywaniem swoich obowiązków służbowych lub zawodowych powzięły podejrzenie o popełnieniu ściganego z urzędu przestępstwa z użyciem przemocy w rodzinie, zobowiązane są niezwłocznie zawiadomić o tym Policję lub prokuratora,
• osoby będące świadkami przemocy w rodzinie powinny zawiadomić o tym Policję, prokuratora lub inny podmiot działający na rzecz przeciwdziałania przemocy w rodzinie.

Dla przypomnienia warto wskazać, że przemoc w rodzinie, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 25 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 218) oznacza jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie naruszające prawa lub dobra osobiste członków rodziny, w szczególności narażające te osoby na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające ich godność, nietykalność cielesną, wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na ich zdrowiu fizycznym lub psychicznym, a także wywołujące cierpienia i krzywdy moralne u osób dotkniętych przemocą.

Jeśli doznajesz przemocy w rodzinie, nie obawiaj się skorzystać z wymienionych wyżej form pomocy Policji. Skontaktuj się z najbliższą jednostką Policji, dzielnicowym lub powiadom odpowiednie służby!

Nie pozostawaj obojętny!

Jeśli jesteś świadkiem przemocy w rodzinie, powiadom odpowiednie służby!

Ponieważ alkohol jest powszechnie dostępny i spożywany w wielu sytuacjach społecznych, często ulegamy złudzeniu, że wiemy o nim wszystko.

Jednak obserwacje specjalistów wskazują, że tak nie jest. Istnieje wiele błędnych i szkodliwych przekonań na temat alkoholu, które określamy jako mity alkoholowe. Bardzo często osoby, które wsiadają za kierownicę, będąc pod wypływem alkoholu, uznają te mity za prawdziwe.

Obowiązujące obecnie przepisy wobec nietrzeźwych kierowców jasno określają zasady stosowane w przypadku zatrzymania osób będących pod wpływem alkoholu. Kierowcy ze stężeniem alkoholu we krwi w przedziale 0,2-0,5 promila popełniają wykroczenie podlegające karze grzywny sięgającej nawet kilku tysięcy złotych lub karze pozbawienia wolności. Ponadto narażają się na utratę prawa jazdy. Jeśli jeszcze dodatkowo spowodują kolizję, to muszą potem samodzielnie pokryć koszty całego odszkodowania.

Kierowcy, których stan nietrzeźwości przekroczył 0,5 promila, muszą stawić czoła jeszcze poważniejszym konsekwencjom. Ich czyn określany jest już bowiem jako przestępstwo, za które grozi nawet dwa lata więzienia. Z kolei spowodowanie wypadku z ciężkimi obrażeniami ciała lub ze skutkiem śmiertelnym wiąże się z co najmniej dwuletnim aresztem.

Należy również zdawać sobie sprawę, że w przypadku pijanych kierowców sądy mogą nałożyć też karę dożywotniego zakazu prowadzenia pojazdów oraz obowiązek zapłaty minimum 5 tysięcy złotych na fundusz pomocy pokrzywdzonym.

Po jakim czasie od wypicia alkoholu można wsiąść za kierownicę?

Niestety, ale nie da się jednoznacznie określić, ile dokładnie musi minąć czasu, aby można było bez żadnych obaw wsiąść za kierownicę. Chociaż wielu kierowcom wydaje się, że po spożyciu niewielkiej ilości trunków w ich organizmie stężenie promili jest bardzo niskie, to jednak w rzeczywistości alkohol znika z krwi dopiero po wielu godzinach. Na to, w jakim tempie spalamy alkohol, znaczący wpływ mają nie tylko procenty wybranego napoju, ale również samo tempo picia, spożywane w międzyczasie posiłki, a także wzrost, waga i płeć osoby pijącej.

Mit: Jeśli kierowca prześpi  się  trochę po piciu alkoholu, to po obudzeniu może spokojnie prowadzić samochód.

Fakt: Stężenie alkoholu we krwi i wydychanym powietrzu zależy od ilości spożytego alkoholu, ciężaru ciała osoby pijącej i czasu, jaki upłynął od spożycia alkoholu. Wątroba metabolizuje alkohol ze stałą prędkością ok. 8-10 g na godzinę u kobiety i 10-12 g na godzinę u mężczyzny. Sen nie wpływa na przyspieszenie tego procesu.

Mit: Jeśli wypiję kawę po spożyciu alkoholu, to szkodliwe działanie alkoholu zostanie usunięte.

Fakt: Picie kawy nie wpływa na poziom stężenia alkoholu we krwi i wydychanym powietrzu. Choć może wywoływać mylne, subiektywne wrażenie bycia trzeźwym.

Mit: Wysiłek fizyczny przyspiesza spalanie alkoholu.

Fakt: Wysiłek fizyczny jest jednym z częstszych przykładów wymienianych w poradnikach dotyczących przyspieszania spalania alkoholu. Jednak wszelkiego rodzaju badania zaprzeczają temu, aby metabolizm alkoholu mógł specjalnie przyspieszyć na skutek wykonywania ćwiczeń fizycznych.